การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายของการวิจัย 1. เพื่อศึกษาระดับความสุขและสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงานของบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ  2. เพื่อเปรียบเทียบความสุขในการทำงานและสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงานของบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ เมื่อจำแนกตามคุณลักษณะส่วนบุคคล 3. เพื่อศึกษาอิทธิพลของความสุขในการทำงานที่ส่งผลต่อสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงานของบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้  ได้แก่ ข้าราชการ พนักงานราชการ พนักงานกระทรวงสาธารณสุข ลูกจ้างประจำ และลูกจ้างชั่วคราว ที่ปฏิบัติงานในโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ จำนวน 341 คน ใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบแบ่งชั้น (Stratified Random Sampling) โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล และสถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบค่าที การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียวและการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ

ผลการวิจัย พบว่า

1. ระดับความสุขในการทำงาน ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก ( x= 3.80) และระดับสมรรถนะหลักของบุคลากร ในภาพรวมอยู่ในระดับมาก (x = 4.17)

2. บุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่มีอายุ ประสบการณ์การทำงาน รายได้ ตำแหน่งงาน และประเภทของบุคลากร แตกต่างกันมีความสุขในการทำงาน แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่มีเพศ และระดับการศึกษา แตกต่างกัน  มีความสุขในการทำงาน ไม่แตกต่างกัน

3. บุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่มีรายได้และประเภทของบุคลากรแตกต่างกัน มีสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ส่วนบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่มีเพศ อายุ ระดับการศึกษา ประสบการณ์การทำงานและตำแหน่งงาน แตกต่างกัน มีสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงาน ไม่แตกต่างกัน 

4. ความสุขในการทำงานของบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ด้านอารมณ์ทางบวก (β=.495) ด้านอารมณ์ทางลบ(β=.220) และด้านความพึงพอใจในงาน (β=.147) มีอิทธิพลต่อสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงานของบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ซึ่งมีค่าสัมประสิทธิ์พยากรณ์ =.513 โดยสามารถร่วมกันทำนายระดับสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงานของบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ได้ร้อยละ 51.30 ส่วนด้านความพึงพอใจในชีวิต ไม่มีอิทธิพลต่อสมรรถนะหลักในการปฏิบัติงานของบุคลากรโรงพยาบาลแห่งหนึ่งในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ
 

The purposes of this research were the following: 1) To study the level of happiness at work that affected core performance competencies of the personnel in one Northeastern hospital, 2) To compare happiness at work and the core performance competencies of the personnel of one Northeastern hospital on the basis of their personal traits, and 3) To study the influences of happiness at work on the core performance competencies of the personnel in one Northeastern hospital. The samples consisted of 341 persons who could be classified as government officials, government employees, staff of the Ministry of Public Health, permanent employees, and temporary workers who reported  to one hospital located in the Northeast. They were obtained through stratified random sampling  techniques. The instruments used for data collection was a questionnaire and statistics employed for data analysis comprised of frequency, percentage, mean, standard deviation, t–test, One–way ANOVA, and Multiple Linear Regression Analysis.

The study revealed these results:

1. The level of happiness at work was at the high level (x = 3.80)  and the level of the personnel’s core competencies was also at the high level  (x = 4.17)

2. Comparing the level of happiness at work of the personnel in one Northeastern hospital, it was found that the happiness at work of the personnel whose work experiences, incomes, positions, and categories of their jobs differed was significantly different at .05 statistical level. On the contrary, those whose genders and educational backgrounds differed did not have different happiness at work

3. Comparing the core performance competencies of the personnel in one Northeastern hospital, it was found that the personnel whose incomes and categories of their jobs differed significantly had different core performance competencies at .05 statistical level. However, those whose genders, ages, educational backgrounds, work experiences, and positions differed did not have different core performance competencies

4. Happiness at work of the personnel in one Northeastern hospital incorporated positive emotions (β=.495) negative emotions (β=.220) and job satisfactions (β=.147) They significantly influenced on the core performance competencies of the personnel in one Northeastern hospital at .05 statistical level with .513 correlation coefficient. Altogether, these variables could be used to correctly predict the core performance competencies of the personnel in one Northeastern hospital 51.30%. However, the satisfaction of life did not influence on the core performance competencies of the personnel in one Northeastern hospital